Een staartje vakantie gedaan in The Cotswolds: wandelen, wandelen en nog eens over allerlei
public footpaths en
bridleways , over
lanes en
drives en soms ook
tarmac roads, dwars door
fields en over
fences via
stiles, zonder nadere overpeinzingen bramen plukkend bij de vleet en met felrealistisch gevaar ook voor eigen leven.

Maar één dag, terwijl autochtonen hun eigen hoofdstad met een flinke vlek op het blazoen wisten te verrijken, hebben we doorgebracht in Oxford, samen met duizenden Belgen, Duitsers, Fransen, Italianen, Japanners
et tout le monde onder een vrolijk zonnetje.
In een donkere doorgang in één van de gebouwen van de
Bodleian Library zag ik het wapen met motto van de universiteit van Oxford staan:
Dominus illuminatio mea.

De tekst is de aanhef van
Psalm 27. Is het nou universitair chauvinisme dat ik
Sol iustitiae illustra nos mooier vind, vooral dat
nos, vergeleken met
mea?
Yes, we zijn weer thuis, het nieuwe seizoen is geopend, de verlichting gaat weer aan.