Meer nog uit het hart van de ervaring gegrepen is zijn notitie onder een ander kopje 'Brambles would be less of a problem if more walkers carried a pair of secateurs.'
Tot mijn geluk had de winkel aan de overkant van ons huisje aan de Highstreet in Ringstead een vrijwel antiek 'pair of secateurs' in de aanbieding.
Prompt vergat ik 't ding mee te nemen op onze laatste vakantiewandeling, die nota bene wel langs heel dreigende brambles ging,
om nog te zwijgen van het naastgelegen golfveld, waar dit bord bij stond:
En dat ding is nog wel zo mooi scherp.
Bruggetje.
Op een openlucht-antiekmarkt (antiek? nou ja: 'collectables' dan) te Southwold zag ik een 'zilveren' vulpotloodje liggen... Toch maar niet gekocht. Wel een mooi ding. Maar ja, ik heb al zo veel vul- en slijppotloden thuis (en een doos met twaalf stuks, van 4B tot en met 6H mee op vakantie, voor als het tekenvirus weer de kop opsteekt). Bijna twee weken later in zo'n rommelwinkeltje in Old Hunstanton zie ik weer zo'n ding. Na een dag piekeren toch, op de laatste vakantiedag, gekocht, omdat het er zo mooi uitzag, niet wetend of, slechts hopend dat het tuig nog schreef.
Kijk ik thuis, na enig peuteren, op het internet... blijk ik terecht te komen in een wereld die ik niet kende, die van de schrijfwaren van Wahl Company en die van het droeve, het tragische verhaal van Charles R. Keeran die de Eversharp uitvond en patenteerde, maar er stom genoeg geen moer mee heeft bereikt, terwijl er miljoenen van verkocht zijn (lees maar na in 'A tale of two pencils').Want ik heb dus wel een echte Wahl Eversharp op de kop getikt, en hij doet het nog ook: iemand heeft op internet een handig plaatje gezet van een oude gebruiksaanwijzing.
Aan de hand daarvan kwam ik erachter dat er nog zeker vijf 12-mm-stiftjes in zitten. 't Dingetje schrijft als een engeltje. Alleen het gummetje is op en versleten. Maar aan een nieuw is wellicht nog te komen via het wereld wijde web. Of ik leer om voortaan alles in een keer goed te schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten