Plaatsennaam

Al een tijd, wat heet: jaren geleden is er tijdens binnenlandse reizen een afwijking in mijn blik geslopen. Bijvoorbeeld die keer dat ik in de buurt van Driel reed. Toen viel opeens het (voormalig)collegiale kwartje: Joost van Driel. Of, op weg naar het zuiden dat toen nog niet 'blauw' was. Het was misschien in de tijd dat ik de kinderen nog een lol deed met quasi-Napoleontische verkaringen van achternamen waarin beroepen verstopt zijn (Smulders) en inderdaad: woonplaatsen.

'Wie bent u?'
'Lia.'
'Ja, dat zal wel; maar welke dan?'
'Lia van Gemert.'

Studenten en oud-studenten doen ook mee. Andel? Loes van Andel!

Ik heb niets met voetbal (echt niet: ik kan het niet en ik vind dat mensen die naar voetbal kijken doorgaans volkomen irritant normafwijkend gedrag vertonen, dat vreemd genoeg door iedereen straffeloos wordt getolereerd), maar toen ik onlangs - alleen met vrouw en zonder kinderen (oh, wat zijn ze toch al Dewulfiaans groot gegroeid) - onthaastte in het wonderschone oosten van 't land, schoot die oude afwijking weer in mijn blik op een pontje over de IJssel:



In dat wondermooie kleinste stadje van Nederland schaamt men zich overigens niet voor enig zwierig taalgebruik, zeker niet de lokale antiquair:


En helemaal verrast was ik toen we door Baak wandelden: de vrouw van Gerrit Achterberg: Cathrien van Baak. Simpele genoegens zijn ook genoegens.

Op heel andere gronden is de bijnaamgeving gebaseerd van Huis De Voorst (achter Zutphen):


Het Versailles van de Achterhoek. Maar daar kwamen we niet voor. Dit was - het spreekt van zelf - ons doel, aan de rand van Almen:


Deze eermalige oversteek heeft geen naam gekregen, maar is niet minder vereeuwigd door Starings hoofdige boer.