Meerenkelvoud

Vaak hoor ik tv-journaalsgewijs formuleringen waarvan ik denk dat er iets vreemds aan is en waarvan ik dan weer vergeet een notitie te maken - citaat plus bronvermelding - mede doordat ik toch ook twijfel of er wel echt iets aan schort. Ja, ik vertrouw mijn intuïtie niet. Maar nu kom ik er al weer een tegen, wel is waar in een Engels talige tekst (die me daarneven doet twijfelen aan het wel en wee van het aan elkaar schrijven vanwoorden), maar het is wel een goed voorbeeld. Komt-ie:

Be it as it may, the artist did not intervene. [He] did not try to direct the audience, or put them in their place.

Een Nederlandse evenknie is iets als:

Het kabinet is gedwongen maatregelen te treffen. Ze moeten er eerst alleen nog even over onderhandelen.

Het tweede citaat is er geen, maar een eigen brouwsel, distillaat van wat ik steeds weer hoor of denk te horen; het eerste is afkomstig uit een essay van Erik Hagoort, Good Intentions. Judging the Art of Encounter. (2005)

In beide gaat het eerst met behulp van een enkelvoudig zelfstandignaamwoord over een enkelvoudig begrip, maar een collectivum (zo heet dat toch?), en daar wordt dan in het vervolg aan gerefereerd als was het een meervoudig woord, een aanduiding van een meer- of veelvoud van individuen.

(Sodeju, ik tik dit op een appeltabletje - geen medicijn, maar apparaat -, en daarmee is het een crime om tussen verschillende bronnen heen en weer te knippen en te plakken, laat staan om cursieven in een blogpost aan te brengen, maar ik loop er nu niet voor naar boven, des desktops oord, om een en ander alsnog aan te brengen; en de betreffende URL ga ik nu dan ook evenmin overtikken).

Kloppen, zo vraag ik mij af, dergelijke uitdrukkingen nou wel of nou net niet? Sprenkel ik taalzout op gebruiksslakken?