Against e-reading

Dit is namelijk een boek dat je in handen moet hebben. Het is een facsimile van een boek uit 1949, dat nooit bestaan heeft. En het origineel is gejat uit een bibliotheek. Het papier is enigszins aangetast door roest. Er steken allerhande losse papieren in: brieven, notitieblokvellen, ansichtkaarten, een servetje, krantenknipsels, noem maar op. De vertaler en inleider weet niets van de auteur, wiens bestaan in nevelen is gehuld, ondanks een rijk oeuvre. Wat erger is: de marges van het boek zijn door twee mislukte (semi-) academici helemaal volgekladderd met commentaren en correspondentie. Dit is Brakmans Ansichten uit Amerika maar dan beter. Als je Pale Fire leuk vond, ga je hiervan gillen. Als je onder de indruk was van House of Leaves, raak je hiervan uit je dak. Denk ik, maar ik ben pas op pagina ix van de xiv + 456.

Ben inmiddels (08-03-2014) op pagina 192. Het rare van dit boek is dat het centrale verhaal gaat over iemand die zoekt naar zijn identiteit, en dat dat is geschreven door iemand wiens identiteit volkomen onzeker is, en dat de marges vol worden geschreven door twee mensen die al lezend twijfelen over zowel het een als het ander, en dat ze - misschien wel daardoor - dat wat ze lezen ook op zichzelf betrekken; overal zijn immers tekens, verwijzingen, aanwijzingen, sybolen in te zien; als lezer ga je dat heel gemakkelijk ook doen. Anders dan bij gewone boeken wordt je als lezer betrokken bij het verhaal, niet alleen maar geboeid door, maar je wordt er onderdeel van, van het betekenissennetwerk, omdat betekenistoekenning centraal is in het doen en laten van zowel de marginalisten als de hoofdfiguur van het verhaal.