 |
| (foto geleend van Geert Sines) |
Het is misschien een persoonlijke aberratie, maar ik houd 'mijn' studenten steevast voor dat 'kijken' geen interessante academische, meer in het bijzonder: geen narratologische activiteit is, die het vermelden in een essay, paper, verslag of werkstuk waard is; dat ze, wat mij betreft, veel beter een meer concreet en specifiek handelingswerkwoord kunnen zoeken en gebruiken om de kans te lopen de aandacht van een geïnteresseerde, vakgenotelijke lezer (zoals ook de tentaminator er een is) te trekken en vast te houden.
Schrijft er een, en echt niet de slechtste, in een eindnota op één pagina, de eerste pagina, onder het kopje 'Inleiding' zowel
door te kijken naar intertekstuele verbanden
als
om te kijken naar welke betekenis dit zou kunnen hebben
en vervolgens
Zo kan gekeken worden naar een motief
en
Het motief waar nader naar wordt gekeken
en ook
Om deze vraag te beantwoorden kijken we naar
en ook nog
Daarnaast zal gekeken worden naaren tot slot nog ereis
Er zal gekeken worden naar
Ik werd er naar van.
Betreffende student weet ook dat ik het gebruik van de agens-verhullende passief-constructies verafschuw (onder het motto: jij ziet, jij ziet, wat ik niet zie), en dat mijn waardering voor stilistisch ge-heen-en-weer tussen die constructies en andere met het quasi-gemoedelijke maar niet minder verhullende 'we' navenant is. Zwijg ik er nog over dat er niet alleen dingen gezien worden, maar ook teruggezien worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten