Het grote indekken is al begonnen, of, zoals dat door door mijn collega's van communicatiekunde doorgaans wordt aangeduid met een mooie vakterm: het ‘huichelen’.
Rutte heeft alleen sms’jes gewist 'die onbelangrijk waren', meldt de NOS, en volgens Rutte is het 'aan de persoon zelf om te bepalen of een bericht belangrijk is', zoals ook de spreekwoordelijke slager natuurlijk zijn eigen vlees keurt (maar dat zegt hij er niet bij). Een bericht van Wopke of Wiebe of hoe het daar allemaal heet, met het onderwerp ‘P.O. sensibiliseren’ en met als inhoud: ‘Doe ik wel :))’ is natuurlijk niet belangrijk voor ‘de persoon zelf’, wie daar ook mee bedoeld zou zijn: de zender, de ontvanger of het lijdend voorwerp, dat per definitie een quantité négligeable is. Wissen.
'De richtlijn op het ministerie' – we moeten maar aannemen: dat van Algemene Zaken, maar het staat er, wellicht heel leep, niet bij – 'is: alles wat inhoudelijk is, moet bewaard blijven.' Dat lijkt duidelijk. Maar ‘P.O. sensibiliseren’ is niet inhoudelijk, dat is een formaliteitje, een proceduretje, een protocolletje, en bovendien doet Jippe of Jelle dat; Rutte hoeft er niks mee. Wissen maar.
Rutte heeft, zoals hij zegt ‘naar mijn mening conform de afspraken gehandeld’. Daar duikt de WC-eend weer op uit de drab van de Hofvijver. Hij denkt dat, en hij meent het 'oprecht'. In hetzelfde wasstraatje past dat Rutte ‘nooit bewust’ belangrijke zaken heeft achtergehouden. Alleen maar onbewust, per ongeluk, bij abuis, onopzettelijk, in the flow, en dan alleen berichten waarvan hij toen meende of nu denk oprecht denkt te hebben gemeend dat ze niet inhoudelijk en niet belangrijk waren: wissen die boel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten