Bij wijze van spreken dan. Nog steeds niet zeker of ik griep heb, ergens diep verstopt, of een periodiek opduikende allergie voor 'k weet niet wat. Al gaat het vandaag wel.
Vorige was week rijkgevuld met een afdelingslunch, een Vaktaalredactievergadering, een Geesteswetenschappelijk-departementale voorlichting, en een bijeenkomst van de leesclub van de modernisten. Zojuist nog een afdelingsvergadering (over de toekomst, dat dan weer wel). Gelukkig had ik er dankzij het verlof tijd voor.
Afgelopen zaterdag met Dieuwke naar De brakke grond geweest. Daar traden Antjie Krog en Tom Lanoye op als Geletterde mensen.
Het gekke is dat ik van Krog geen enkele bundel heb, haar heel lang gelden in een Nacht van de poëzie hoorde, en dat ze nu toch weer als een goede bekende klonk. Indrukwekkend is wel een goede omschrijving voor haar rauwe, harde, vaak pijnlijke teksten. Veel theatraler, pathetischer ook, tot het groteske overhellend (of verder), en dus op een andere manier indrukwekkend, is Lanoye. Een onverwachte, maar heel goede combinatie. Lanoye deed onder andere een stuk uit Het derde huwelijk, de roman die we onlangs met het Leesclubje bespraken. Alle sprongen in de tijd liet hij weg, en maakte zo een zeer kabaretesk nummer van het geven van het ja-woord.
