Dat vergat ik, helemaal, te roepen toen vandaag min of meer opeens onze Quirine, 0.43-B-Quirine, weer voorlopige, en verkennende, maar vaste voet op instituutskamerbodem zette. Mij was al wel van doorgaans zeer bevoegde zijde ingefluisterd dat er wat te gebeuren stond, maar toen dat dan daadwerkelijk gebeurde, stond ik, opblikkend van de collatie van Julia, toch even met een spreekwoordelijke mond vol tanden. Secundair reageren is een van mijn beter ontwikkelde kwaliteiten; naast het me inprenten van beelden. Zoals dat van toen ik bij Q (andere kantoorroepnaam) thuis langskwam en zij ondanks alles pontificaal boven op de eettafel stond te wentelen omdat haar moeder haar pantalon aan het afspelden was. Het was toen ook mooi weer, zoals het hoort. Zwijg ik nog van het beeld van haar stralende huwelijk. Op een vrolijke, vrije zaterdag; Dieuwke en ik, op weg naar de markt, even langs bij Q en Ise op de huwelijksmarkt op het Utrechtse stadhuis. Prettig weekeind nu iedereen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten