Dat zijn zo de lammigheden des levens...

... pleegt, in geval van onverhoopt malheur, mijn oude moeder te zeggen, tekst, troost en moed puttend uit een bodemloze bron. Zie, wat me vandaag overkwam, gelukkig aan het eind van de productie, dus zonder schade aan het avondmaal:



Mijn terracotta pizzasteen pardoes in twee gebroken, al bakkend in de oven.

Waar, gelukkig, weer een brok tomeloze, zij het ook handgeleide, natuur tegenover staat:



Vorig jaar één enkel peertje kunnen oogsten (nee: in aller ijl moeten oogsten om de wespen voor te zijn), maar dit jaar... alleen al tegen dit klein stukje onzer muur de kracht der Conference: vierentwintig popelende peren. Wij zijn nog lang niet op de helft van het pad van ons leven.