'Postmodernistische romanschrijvers breken radicaal met de traditionele chronologie', noteren Van Boven en Kemperink in Literatuur van de moderne tijd (Bussum 2006: 292). Helemaal mee eens. En als een van de voorbeelden geven ze: 'bij Atte Jongstra (1956) [staat] het vermoorde slachtoffer op een gegeven moment gewoon weer op.' (292-293).
Ik vind dat, radicale breuk met de traditionele chronologie als het is, alles behalve gewoon. En dat bedoelen Van Boven en Kemperink, denk ik, ook, dat ze het niet gewoon vinden. De vraag is, waarom ze dan niet zeggen: 'bij Jongstra staat het vermoorde slachtoffer op een gegeven moment weer op, alsof het gewoon zou zijn'?
Dat doen ze niet, denk ik, omdat niemand dat m.m. doet. Iedereen zegt 'gewoon' in dit soort gevallen, als er 'ongewoon' wordt bedoeld. Op 18 februari jongst leden bijvoorbeeld stond op NRC.nl deze kop: 'Feesten op Koninginnedag gaan ondanks troonwissel gewoon door'. Zo gewoon is dat niet, Koninginnedag vieren als de koningin abdiceert en er een koning wordt ingehuldigd (en dan niet afdwalen naar dat vreemde 'troonwissel').
Toch heet allerlei gewoon. Zoals ook iedereen 'letterlijk' zegt, maar 'figuurlijk' bedoelt. Ik bedoel niet 'iedereen', maar: volgens mij heel veel mensen; zo veel, dat het lijkt dat wat zij schrijven, letterlijk gewoon is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten