woensdag, september 23, 2015

Wat sien ik als ik lees

"Ik veegde de dikke, blonde pony uit haar gezicht".
Wat er bedoeld wordt, snap ik wel, maar als deze domme zin onderdeel is van een bombastische, pompeuze, pathetische vertelling met "de sidderingen van haar heftige opwinding", "Geestig, geëxalteerd, gedreven door het gretige verlangen zich te openbaren", "over de met pijlpunten uitgeruste omheining rondom de campus", "haar opengesperde palmen" (no pun intended), "De omgekeerde nagels doorboorden haar handen", "In de korte tijd dat ik haar onderging als een stormachtig wonder, had ik kunnen vermoeden welke rol mij in het dramatisch narratief van haar leven was toebedeeld", "haar ogen hielden me als een verstard konijn gevangen in een bundel licht" (what is the vehicle, what the tenor), "net zo doof voor het schellen van de cimbalen als voor het huilen van de sterren" en "haar alchemistische talent de loden feiten om te smelten en ze als gouden lava in de mal van een martelaarsverhaal te gieten" (dit alles op één pagina, direct voor die dikke, blonde pony door onze held met één machtig gebaar uit haar gezicht wordt geveegd), dan golft mij de koffie als een Van Dyck-bruine tsunami over de gulden boorden van mijn Apilco-beker door de aardplaatschokkende lachstuipen die mijn diervriendelijk lezend lijf doorsidderen.

1 opmerking: