Genydé

Voor een van mijn leesclubs las ik Western; gedichten, 'directed by' Delphine Lecompte; een mooi vormgegeven uitgave van De bezige bij (eerste druk 2017, tweede 2018). Een dichtbundel van maar liefst 117 bladzijden, bevattende een 'Intro', vier delen, in het Engels aangeduid als 'Part One' etc. en gevolgd door een ondertitel, respectievelijk 'child', 'whore', 'revenge' en 'redemption', en dan nog een 'deleted scene'. 

Met moeite heb ik de eerste helft gelezen. 

Lecompte op de Nacht van de Poëzie (2018) vond ik wel wat hebben

Op papier werken haar gedichten niet bij mij

Ik zie de absurditeit erin, maar so what

Mooi vind ik de teksten niet, intrigerend evenmin.

Veel strofen van vijf regels, alle regels beginnen met een hoofdletter

Alleen de slotregel van elke strofe krijgt een punt, geen idee waarom

Het had ook andersom kunnen zijn, of parallel of anderszins

Het maakt allemaal helemaal niks uit.

Nauwelijks stof voor een blogpost, zou je denken.

Als ik nou maar niet uit die leesclub word gezet...
Om het goed te maken, heb ik - aanhakend bij een heel slechte kritische traditie - de bundel hieronder samengevat, niet in eigen woorden:

De goede, de slechte en de lelijke

De rouwende vader penetreert mij met gesloten ogen, zijn stijve lid is langer dan een otterjong

Hij neemt de kleur van mijn schaamhaar aan

Niemand was jaloers, en dan is de pret er gauw af

Ik zal hem wreken zowaar ik Desdemona of Delphine heet

Hij kwam klaar als een gemelijke wezel in barensnood.

Ik word bezocht door de ziedende preacher

Hij heeft drie kinderen van een kanibaal gered

In de badkuip zoek ik het Russische woord voor 'Ontreddering'

Ik plan een moord onder een boom, niet mijn boom

Ik denk bij mezelf: was ik maar dood.

Terug in Brugge zocht ik een job

De vrouw van de verdronken beiaardier huilt, ik troost haar

Ik ben de fabels en vertellingen van de volwassenen zo beu

De morose horlogemaker toont me foto's van zijn kinderen

Uiteindelijk geef ik ook mijn woonst op, nu is het goed.