Gisteren, of inmiddels al weer eergisteren (duidelijker: op 1 december 2018) vond ik het nodig om op mijn buurblog Klasse! iets te noteren over een boek dat ik net gelezen had. Ik maak er nu expres geen hyperlink naar, want mijn advies is juist om eerst zelf dat boek te lezen waarover ik het daar nodig vond iets te noteren.
Het is Asymmetry (Ned. vert. Asymmetrie) van Lisa Halliday. En mijn waarschuwing is om secuur te lezen, want het is een boek met veel en heel fijne lijntjes tussen de drie onderdelen, of hoofdstukken, of verhalen.
Het is Asymmetry (Ned. vert. Asymmetrie) van Lisa Halliday. En mijn waarschuwing is om secuur te lezen, want het is een boek met veel en heel fijne lijntjes tussen de drie onderdelen, of hoofdstukken, of verhalen.
Eigenlijk noteer ik hier iets wat ik zelf graag had gelezen voordat ik aan het lezen van Asymmetry begon, want ik voel me, met toch wel enige geaccumuleerde leeservaring inmiddels, een (on)behoorlijke lomperik nu ik kan terugkijken op het driemaal achtereen lezen van datzelfde boek, aangelengd met de lectuur van enige recensies van zowel het oorspronkelijke werk als van de Nederlandse vertaling. Al bij de tweede, maar meer nog bij de derde lezing dacht ik regelmatig: "Dat ik dát nou niet eerder heb gezien..."
Er zijn romans waarvan ik dat ook zou kunnen hebben gedacht, als ik ertoe zou zijn gekomen ze meer dan eenmaal te lezen. Maar dat zijn dan romans die juist dat missen wat me bij Asymmetry aanzette tot herlezen (en wat me bij sommige andere romans aanzet tot uitlezen).
Wat is dat? Hoe kan het? Waardoor komt het, dat ik eerst als een olifant door een literaire porseleinkast heen denderde en daarna als een soort fijnzinnige liefhebber alsnog de scherven en stukjes met een pincetje met elkaar in verband ben gaan proberen te puzzelen?
Ik ga nu niet proberen te reconstrueren met welke romans het allemaal gebeurde, maar Godin, held van Gustaaf Peek was er een van, hoewel het daarbij meer ging om een langzaam verschuivende semantische duiding dan om een aanwas in formele of structurele inzichten. Ankers Een soort Engeland hoort er zeker ook bij, trouwens, nu ik toch bezig ben. En Pale Fire van Nabokov. De consequenties van Niña Weijers. Spieltrieb van Julie Zeh. Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman.
En nooit valt herlezing dan tegen. Gorter, Mei. Marsman, Tempel en kruis. 'Awater' en 'Het uur U' en 'Het veer' van Nijhoff, Charme van Beurskens. Ja, Pale Fire weer, van Nabokov.
Ik weet het niet. Ik weet niet waarom ik het niet uitermate ergerlijk vind dat er in deel I van Asymmetry een vooruitwijzing zit naar deel II die eigenlijk feitelijk strikt genomen helemaal geen vooruitwijzing kan zijn, omdat niets erop wijst dat het er een is, want er wordt zo veel aan de orde gesteld in elk van de drie delen van deze roman dat in een ander deel ook van belang is. Waarom schenkt het ontdekken van die relaties dan genoegen? Ik weet het niet. Ik ben niet eens geïnteresseerd in economie.
Wat is dat? Hoe kan het? Waardoor komt het, dat ik eerst als een olifant door een literaire porseleinkast heen denderde en daarna als een soort fijnzinnige liefhebber alsnog de scherven en stukjes met een pincetje met elkaar in verband ben gaan proberen te puzzelen?
Ik ga nu niet proberen te reconstrueren met welke romans het allemaal gebeurde, maar Godin, held van Gustaaf Peek was er een van, hoewel het daarbij meer ging om een langzaam verschuivende semantische duiding dan om een aanwas in formele of structurele inzichten. Ankers Een soort Engeland hoort er zeker ook bij, trouwens, nu ik toch bezig ben. En Pale Fire van Nabokov. De consequenties van Niña Weijers. Spieltrieb van Julie Zeh. Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman.
En nooit valt herlezing dan tegen. Gorter, Mei. Marsman, Tempel en kruis. 'Awater' en 'Het uur U' en 'Het veer' van Nijhoff, Charme van Beurskens. Ja, Pale Fire weer, van Nabokov.
Ik weet het niet. Ik weet niet waarom ik het niet uitermate ergerlijk vind dat er in deel I van Asymmetry een vooruitwijzing zit naar deel II die eigenlijk feitelijk strikt genomen helemaal geen vooruitwijzing kan zijn, omdat niets erop wijst dat het er een is, want er wordt zo veel aan de orde gesteld in elk van de drie delen van deze roman dat in een ander deel ook van belang is. Waarom schenkt het ontdekken van die relaties dan genoegen? Ik weet het niet. Ik ben niet eens geïnteresseerd in economie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten