Laat nu de wind zijn zin,
Vaarwel, ik ben gereed
Voor lange tochten in
Het schip dat 'Morgen' heet.
Vaarwel, ik ben gereed
Voor lange tochten in
Het schip dat 'Morgen' heet.
Zo zong (nou ja...) eens P.N. van Eyck in een van zijn 'Kleine tussenzangen' in (de tweede, herziene druk van) de bundel Herwaarts; ik ken het gedichtje dus al sinds 1983, toen ik mijn doctoraal afrondde bij Sötemann.
De realiteit is dat ons bootje nog geen naam heeft. Maar het drijft. Gisteren is het vaardig te water gelaten door Berend, sea scout met ervaring. Hij heeft er ook het eerste stukje mee gevaren. Nu is de motor in revisie (nee, nee, denk dat niet: we wisten al bij aanschaf dat er een mankementje was).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten