Maar ik bedoel eigenlijk nu niet die maan van Saturnus, maar die prachtige tekst ('a Fragment') van John Keats uit 1820 ('t zijn maar 357 + 391 + 136 regels). Bronzen begin, als een zware depressie:
Deep in the shady sadness of a vale
Far sunken from the healthy breath of morn,
Far from the fiery noon, and eve's one star,
Sat grey-hair'd Saturn, quiet as a stone,
Still as the silence round about his lair:
Forest on forest hung about his head
Like cloud on cloud. No stir of air was there,
Not so much life as on a summer's day
Robs not one light seed from the feather'd grass,
But where the dead leaf fell, there did it rest.
Gisteren helemaal herlezen (en me voorgenomen dit begin by heart te leren kennen) en meteen daarna ook maar de Nederlandse, metrische vertaling van W.W. van Lennep uit 1879. Diep in de sombre droefheid van een dal...
En vandaag me zeven slagen in de rondte gezocht naar de bron van een Eliot-citaat. Het internet is ervan vergeven, maar niemand, niemand noemt een bron. Maar ik heb 'm nu. Domweg gebladerd in de boekenkast thuis, want ook de Oxford Dictionary of Quotations (op zich een goede tip van Erik Kooper) had 'm niet.
Nu nog zien hoe dit te valoriseren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten