De eerste scriptie die ooit begeleidde ging over de bundel Door eenen spiegel (1984) van C.O. Jellema (1936-2003). Van Redbad Fokkema (1938-2000), voordien een van mijn docenten en toen mijn collega annex co-promotor, had ik een drukproef van de bundel gekregen (hij zal er een recensie over geschreven hebben in Trouw), en het bleek een intrigerend boek, ook volgens Henk van Woerden, de doctoraal-student (nee, niet de Zuid-Afrikaans-Nederlandse schrijver van die naam (1947-2005); ik twijfel nu of Henk, deeltijd-student en leraar Nederlands, echt zo heette; nazoeken kan ik het hier in Den Andel niet: toen werden scripties nog niet digitaal opgeslagen, de eerste twee IBM-computers met de tekstverwerker Word-Star waren net op het instituut De Vooys gearriveerd).
Sinds dien alle poëzie van Jellema verzameld en gelezen en genoten.
En nu was ik, pierewaaiend in Groningen, in de gelegenheid om eens langs het huis te rijden waar hij op het laatst van zijn leven woonde. Oosterhouw heet het indrukwekkende pand (hier meer informatie).
Groeten uit Leens.
Sinds dien alle poëzie van Jellema verzameld en gelezen en genoten.
En nu was ik, pierewaaiend in Groningen, in de gelegenheid om eens langs het huis te rijden waar hij op het laatst van zijn leven woonde. Oosterhouw heet het indrukwekkende pand (hier meer informatie).
Groeten uit Leens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten