Studenten kunnen ervan meepraten. Tweemaal was Robert Anker de uiterst vriendelijke hoofdgast aan het eind van een college of collegereeks. Meermaals was zijn werk onderwerp van een scriptie (ja, voor de invoering van de bachelor-master-structuur, vrees ik).
Trouwens, ere wie ere toekomt: het was Redbad Fokkema die me op Anker wees. Nooit met hem erover gesproken eigenlijk. Hoefde kennelijk niet. Geen idee waardoor dit werk nou precies aansloeg, aanslaat. Misschien mede doordat Anker ongeveer zo oud is als mijn oudste broer: hij refereert aan een deels bekende wereld, die toch net wel heel ver weg staat van de mijne, maar er een brug naar slaat.
Wat een oeuvre, wat een variatie, wat een energie, wat een stijl. In één van de colleges stond Nieuwe veters centraal; studenten die zich daarover bogen, spraken op een gegeven moment alleen nog maar in bijzinnen.
Wat heb ik veel geleerd van deze dichter en schrijver en essayist, alleen al door zijn werk te lezen (en dat 'veel' is overigens niet te kwantificeren). Bijna iedere dichtbundel, iedere roman, iedere verhalenverzameling was weer anders, afwijkend, nieuw, zeker van vorm, en toch honderd procent inhoudelijk Anker.
'Hier m'n hoofd, daar de wereld', schreef hij ooit. En nu, juist nu: In de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten