Het was niet tegen te houden. Ik móést even naar der Utrechtse bibliotheken bibliotheekste afdeling: de bijzondere collecties van de UB der UU, op de zesde verdieping van die zwarte kolos met direct achter de ingang een trap, met witte treden en zwarte stootboorden, waarvan de oogbollen in je kop gaan stuiteren als je erover omhoogloopt naar de ontvangstruimte. Maar ik móést even de eerste druk van de Pic-nic in het echt voelen en zien, inclusief het omslag van G.W. Dijsselhof.
Zalig daar, in die hooggelegen, koele stilte, met de gepaste parafernalia zoals een looïge gebedskrans om zonder huidcontact een dikke foliant open te laten liggen op een kussen dat zich gewillig laat plooien naar de stugge vormen van het kwetsbare cultuurgoed; geen tas mag mee de zaal in, wel m'n eigen exemplaar van de tweede uitgave der Pic-nic, een los notitieboekje, en een potlood, na-druk-ke-lijk géén pen, om notities mee te maken.
En ik tegen beter weten in hopen in de rug van de bundel, die de druk der tijden al jaren geleden niet meer kon weerstaan, een fragment van een Karelroman te zien schemeren (en niet weer een reep krantenpapier met advertenties).
De eerste eigenaar/lezer, of een van de eerste eigenaars/lezers (x/v/m) heeft dit Utrechtse exemplaar van hun/haar/zijn naam voorzien: C. Groneman (wellicht, misschien, of iets dergelijks; zo'n signatuur is altijd moeilijk te ontcijferen), eronder de datum: 5 Dec. 1896. Was het dan een ramsj-exemplaar als Sinterklaascadeautje?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten