DIT IS ERG...

... want ik heb - eenvoudig - gebruikgemaakt van één van de mogelijkheden die de CAO me (en nu komt er een werkwoord in de verleden tijd) bood, (geleerd, namelijk: dat die mogelijkheid er was, van mijn collega en (in dit geval) vrouw) en heb mijn vrije dagen, waar ik in de dagelijkse praktijk niet aan toekwam, gespaard, om ze - nu dus - allemaal achter elkaar in één keer op te kunnen souperen.

Een aanradertje, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar als ik dan zo af en toe toch aan het kopieerapparaat ter insitute verschijn, ontwaar ik collegiaal-meewarige blikken van een semi-afgunsige naijver die me - althans in mijn subjectieve perceptie - nopen tot, wat ik dan maar noem, in de geest van een essaybundel van mijn voorganger-in-Perk, Stuiveling: Rekenschap.

Allemachtig, wat een lelijke rotzinnen ontvlieden er aan mijn toetsenbord in deze vrije tijd.

Neen, ik beuzel niet (of: niet volledig), want: ik

- oogst mijn peren (van een tot leiboom omgewrongen Conference) (en nu niet meteen over Hölderlin beginnen),

- lees zo wat boeken (waar ik af en toe een narrig, minder vaak een bewonderend verslagje geef op m'n soms als blogje opgevatte webstekonderdeel over Stijl)

- maak af en toe een plaatje van Utrecht-nu

- bezoek muuzeeümmen, zoals het wonderbevattende Van Abbe te Eindhoven. Daar moet je echt eens gaan kijken. Voorbeeld? Beeld:

En dat is alleen maar een stukje van de buitenkant. Dat gedoe in dat riviertje is kunstmatig. Leuk: de overgang naar het museum wordt aangekondigd op de weg ernaartoe.

Doorheen meerdere zalen van de nieuwbouw is een drieledige tijdbalk aangelegd, eindigend in het nu met een blik op het museum zelf. Ja, er is over nagedacht; goed.

Volgende keer meer: ik heb een voordeelurenkaart; moet kunnen, nu ik ook een varifocus heb; ouderdom komt met gebreken; en met reducties (of is dat hetzelfde?).