NOOIT GEDACHT...

... dat een leesclubje zo interessant kon zijn. Leuk, een stel goede en geïnteresseerde lezers bij elkaar, met verschillende opvattingen en dus ook verschillende visies op een tekst. En die hun visies, meningen, inzichten uitwisselen. En elkaar natuurlijk proberen te overtuigen. Tirza bleek een gedegen geconstrueerde roman te zijn; niet dat we op zoek waren naar die constructie, maar al ideeën uitwisselend, kwamen toch als vanzelf allerlei aspecten ter sprake. En als anderen er meer in lezen dan alleen een verhaaltje over een mislukte redacteur, echtgenoot en vader, over een naar het nihilisme neigend wereldbeeld, laat ik me dat graag duidelijk maken. Het is steeds weer uiterst boeiend en verrassend om te merken dat één tekst op zo verschillende wijzen gerecipieerd kan worden.

Volgende maand weer: 3 november, Het derde huwelijk van Tom Lanoye. Heb ik even mazzel: die heb ik al gelezen.

... dat ik nog eens op een Poetry Slam verzeild zou raken. Maar gisteravond was het zover: NK Poetry Slam 2006 in Tivoli. Met als speciale gast Simon Vinkenoog. Die is bijna net zo oud als mijn moeder, maar toch een stuk jonger. Geweldig. Verder, wegens ziekte van Vitalski, de onsterfbare Ingmar Heytze als jurylid, naast Maria Barnas en Rob Schouten. De laatste was superieur, door - mijns inziens volkomen ironisch - heel precieus en precies cijfers met een decimaal toe te kennen zoals bij kunstrijden; de eerste door een fraaie tekst (refrein: alles in de blender) voor te dragen.

Overigens een rare bezigheid, dat slammen: ongeveer een kwart tot de helft van de zaal staat al bierend geheel respectloos dwars door de dichters heen te ouwehoeren, terwijl er anderzijds geen teken van voor- of afkeur door de voordrachten heen wordt geroepen; maar als een stel kleutertjes stond iedereen na afloop van een sessie om het hardst te klappen en te roepen voor de haperende applausmeter. Poppenkast voor volwassenen. En: een bezopen opvatting van prijstoekenning: hard boegeroep draagt bij aan een positieve waardering. Desalniettemin: een zeer geslaagde avond luchtig entertainment. Winnaar: Krijn Peter Hesselink. De tweede prijs: Bernhard Christiansen (die ik als stand up performer, zeker in de finale, beter vond). Mijn voorkeur ging in hoge mate uit naar Pom Wolff uit Slamersfoort. Zonder over te gaan tot schreeuwen wist hij de indruk te geven dat hij wat te zeggen had. En dat met mijns inziens fraaie taal. Schrijnende sound bite: Hoeveel kraslot kan een mens verdragen zonder uitslag?