MELKZUUR...

... heet dat geloof ik, wat er door je spieren sijpelt na niet geringe inspanning. Sapristi, ik heb er nu liters van. Want: 1:58.3! Terwijl ik de weerstand een tandje hoger heb gezet (nog één en ik zit op de max van dat kant-noch-wal-toestel, die nep-Triton). Helaas moest ik daarna nog de Abdominal Crunch. Het woord alleen al. Maar je kunt erbij blijven zitten, om met Vestdijk te spreken (wat heel vreemd voor mij is: ik spreek nooit met Vestdijk). Het apparaat ziet er, met een onbevangen blik, uit of het geleend is van een illegale penitentiaire inrichting in een ver land.

Nog erger was het volgende nummer: horizontale Leg Press: 4 x 20 x 57,5 kg met links en dito met rechts. Summa: 9200 kilo's verschoven met m'n benen.

... komt geloof ik niet voor in oogbollen of hersentjes, toch? Nochtans gaat het de verkeerde kant op. Vrijheid maakt koopziek. Gisteren Het leven van teksten (Kiene Brillenburg Wurth en Ann Rigney, red.) aangeschaft, en toen kon ik How to read a Poem van Terry Eagleton niet laten liggen (in mijn kast staat nog steeds zijn Marxisme en literatuurkritiek dat ik op 30 oktober 1980 blijk te hebben aangeschaft, dus toen ik net met m'n doctoraal begonnen was; het stond niet op een literatuurlijst, overigens). En ik ben, voor de zoveelste maal, begonnen aan Joe Speedboot (is ook een beetje werk eigenlijk: voorbereiding van een gastcollege in Nijmegen). En via AntiQbook een werk over Antonio Mancini besteld, bij antiquariaat Frans Melk.